Dag 11: Boadella-Latour-de-France

Ja dat is grappig waar ik nu ben aanbeland: Latour-de-France. Zo heet het dorpje en zo heet de camping.
Ik ga op tijd op pad na eerst een overvloedig ontbijt te hebben genuttigd. Ik heb er zin in vandaag, de fietsomstandigheden zijn gunstig: niet te heet, een graad of 28 en weinig wind. Wel moet er weer eens flink worden geklommen, want ik ga de Pyreneeën over. Totaal worden het bijna 2000 hoogtemeters vandaag over een afstand van meer dan 120 kilometers.
De klim over de Pyreneeën gaat heel voorspoedig. Niet te steil en niet teveel "ups and downs". Op ca. 800 meter bereik ik het hoogste punt van vandaag in het dorpje Coustouges, waar een heel fraaie kerk is. Zie de foto's. En eau potable, zodat ik weer voldoende water heb.
Het landschap is prachtig. Ik stop menigmaal voor een foto, omdat ik een mooi uitzicht zie. De wegen zijn ook veel mooier en rustiger dan de afgelopen 2 dagen. Wat een verademing.
Ik neem een stevige lunch, waardoor ik voldoende energie heb om nog een flink stuk door te fietsen. Het gaat ook gewoon lekker, dus waarom niet.
In een paar dorpjes raak ik helemaal de weg kwijt omdat wemelt van de 1-richting straten. Scheldend in mezelf zoek ik een uitweg. Wat een idiotie ;-))
Ook mopper ik wat af op die verd... verkeersdrempels. De fietstassen vliegen me bijna om de oren als ik daar niet stapvoets overheen ga. Ik sta angst en beven uit, dat er niet weer een spaak knapt. Gelukkig blijft dat me vandaag bespaard.
Er zitten nog 2 klims in van zo'n 300 meter hoogteverschil. Die wil ik nog nemen en daarna een plekje zoeken voor de nacht. Bij voorkeur een camping want het is prima weer om te kamperen.
Bij de laatste klim kom ik langs een schitterend heuvelgebied, dat de Orgues de ? heet.
Zo gezegd beland ik dus op camping La Tour de France, waar ik een royale plek krijg. Het tentje staat nu binnen 10 minuten.
Daarna ga ik nog snel naar het winkeltje in het dorp. Dat is alleen al gesloten. Het restaurant op het pleintje ook.
Ik vraag aan een vriendelijke Fransman of er nog ergens een restaurantje is, want ik wil natuurlijk wel nog wat eten. Hij wijst me de weg naar een restaurantje wat nog wel open zou zijn. Dat klopt inderdaad.
Ik neem een biertje en wacht rustig af. Ik raak aan de praat met een stel Fransen die het heel stoer vinden dat ik zo'n zware fietstocht aan het maken ben. Het Frans spreken gaat me niet slecht af na al die jaren niet in Frankrijk te zijn geweest. Een heel verschil met het handen en voetenwerk van de afgelopen weken in het Spaans.
Als de kok het eten eindelijk klaar heeft gaat hij dat zelf op zitten eten. Daarna vraagt hij mij pas aan mij wat ik wil eten. En dan ben ik al zeker een uur aan het wachten. Dat is nou de Franse slag.
Het eten is trouwens vrij snel klaar en smaakt prima. Een biefstukje met in olijfolie gebakken aardappeltjes en groenten. Lekker gekruid. Een mandje brood erbij. Nee, een uitstekend maal.
In het donker rijd ik terug naar de camping en richt het tentje verder in. Ik eet als extraatje nog een rest stokbrood met tomaat en serrano ham en een yoghurtje toe. En ik maak voor het eerst een kopje (oplos)koffie met het gasbrandertje. Gaat en smaakt prima.
Nog een wijntje om het af te ronden tijdens het maken van het verslag.