Dag 18: Roanne-Cluny

Als je meer informatie wilt over de exacte routes die ik rijd en de hoogteprofielen, kijk dan eens op http://www.gpsies.com/userList.do?username=pi13

Vandaag doe ik het erg rustig aan. De tent en het grondzeiltje zijn keurig opgedroogd. De was is bijna droog, daarom teut ik een beetje. Maar dat is ook wel een keer lekker. Ik smul werkelijk van het overvloedige ontbijt hier met drie heerlijke zelfgemaakte jams in dit eenvoudige pension.
Hoe je zoiets simpels zo kunt waarderen. Dat komt volgens mij door het contrast met gisteren. Geen ontbijt, wakker worden en opstaan in de bittere kou.
Daarom lees ik nog maar wat in de NRC en pak ik op mijn gemak alles in. Vertrekken om een uur of 12 lijkt vroeg genoeg want
vandaag belooft qua fietsen een relatief makkelijke dag te worden. De route loopt grotendeels vrijwel vlak, van Roanne naar Cluny over ca. 100 km, waarvan het eerste deel langs de Loire.
Het eerste stuk is prachtig. Het is een halfverhard pad langs het kanaal van Roanne naar Digoin, dat parallel aan de Loire loopt.
Later buigt de weg af en rijd ik tientallen kilometers over vrijwel vlakke wegen, waardoor ik gemiddelden maak van ruim boven de 25 km/u.
Op een bepaald moment komt een wielrenner naast mij rijden, die bezig is met een rondje vanuit Roanne. Ik houd hem makkelijk bij. We kletsen gezellig over van alles, maar als ik een foto ga maken van een prachtig kasteel rijdt hij uiteraard door. Salut!
De dag van de doorbraak, het inzicht. Ik ben nu ruim twee weken op pad en ik heb van alles meegemaakt. Wat het meest blijft hangen zijn naast de prachtige dingen die ik heb gezien, vooral de ontmoetingen met mensen. Allerlei types, maar bijna zonder uitzondering heel positief. Behulpzaam, vriendelijk. Daar kan ik echt van genieten en dat is eigenlijk waar het allemaal om draait: gelukkig zijn met de mensen om je heen. Hier en nu, maar ook en juist in de thuissituatie. Nu is dat op zich niet iets heel nieuws, maar ik ben me er nu nog meer van bewust.
Er waren mindere dagen bij, maar elke dag heb ik wel genoten. Ook heb ik de Johan Cruyff uitspraak: "Elk nadeel hep ze voordeel", echt aan den lijve ondervonden. Ging er eens iets helemaal verkeerd, dan kwam er wel iets leuks achteraan, zodat de optelsom eigenlijk altijd positief is.
Zo is mijn ervaring (en instelling) in het "normale" leven ook, dat ik meest kijk naar de positieve zaken. Zo ben ik in de afgelopen 36 jaar nooit met tegenzin naar mijn werk gegaan. En dat je simpele dingen in het leven meer gaat waarderen, als je ook/daarvoor minder leuke dingen hebt meegemaakt: het zoet komt na het zuur.
Ach ja, filosofie van de kouwe grond, maar het krijgt wel meer diepgang als je zo een tijdje op jezelf bent aangewezen.
Het venijn van het traject naar Cluny zit weer eens in de staart. Toch nog een paar venijnige klimmetjes. Niet zo lang meer als de afgelopen dagen, maar lastig genoeg om zelfs nog enigszins te gaan transpireren.
Cluny is een prachtige stad. Veel schitterende oude gebouwen. Ik was eigenlijk van plan om een menu du jour te nemen en dan tijdens het eten een airbnb zien te vinden. Beide ideeën lopen spaak. Menu du jour serveren ze niet meer na een bepaalde tijd (is meestal alleen als dagschotel te krijgen, dus niet 's avonds).
Nu is het pas half zes, maar veel restaurants zijn of rond deze tijd gesloten, of de keuken is dicht tot na 7 uur.
Ik bestel een cola en ga arbnb checken: geen enkele kamer beschikbaar voor vandaag. Als ik Google op hostels, chambres etc., vind ik een hostel op een paar honderd meter. Een vreselijk steil straatje, maar goed, ik ben wel wat gewend. Op het opgegeven adres is echter niets te zien dat op verhuuractiviteiten duidt. Ik heb er genoeg van en laat Cluny voor wat het is. Ik rijd nog een stuk van de volgende route. Het begint weer met zo'n voormalig spoortraject.
Na een kilometer of 20 kom ik langs een dorp, St Gengoux Le National. Ik realiseer me dat ik helemaal niets heb om te eten of drinken vanavond, mocht ik bv. toch weer op een camping terechtkomen.
Het eerste wat ik zie echter is Hotel du Gare. Een overnachting obv halfpension kost €66. Ik denk: laten we het maar proberen.
Het wordt niet echt een succes. Het is een vergane glorie hotel. De kamer ziet eruit als in de jaren 60. Ah, wel een miniscule flatscreen. En een telefoon met draaischijf. Wie kent dat nog.
En dan het eten. Het voorgerecht zijn zgn. Cruditees, regelrecht uit potjes en blikjes op uw bord.
De wijn is dun van smaak en heel lichtrood van kleur. Ik verdenk ze van het schenken van heel goedkope tafelwijn uit zo'n soort petfles.
En dan het hoofdgerecht. De biefstuk is nog wel redelijk, niet te gaar, maar niet mals genoeg om biefstuk te mogen heten. En met een onbestemd hoopje slappe gebakken uitjes erop. De aardappeltjes zijn wel ok gebakken, alleen zijn het er veel te weinig. De worteltjes spannen de kroon. Ze zijn slap en smaken nergens naar. Knap als je dat voor elkaar krijgt.
Gelukkig is er stokbrood, dat wel prima smaakt en ook netjes wordt aangevuld als ik het op heb.
Het kaasplankje is nog het beste van de hele maaltijd. Lekkere camembert en blauwschimmelkaas en vooral de Tomme smaakt prima. Ik eet er lustig op los tot al het stokbrood op is.
Er komt nog een bakje fruit. Ik dacht dat ik alles al gezien had, maar dit kan echt niet. Van dat blikfruit zo in een schaaltje gemikt.
Wat zei ik ook weer over het zoet en het zuur? Het zal wel weer een keer beter worden.
Nog wel een kopje koffie toe. Dat komt uit zo'n espressomachine. Daar kunnen ze niet veel aan verpesten.
Ik moet nog douchen en besluit maar op de kamer te blijven om dit verslag te maken en evt. nog wat te lezen. Ik wil nog wel wat drinken en denk, ach waarom ook niet. Ik pak het gaspitje en flesje en kook een beetje water op de badkamervloer voor een kopje oploskoffie. Kan geen kwaad.